روغن ها در لوازم آرایشی

نخستین شیرین کننده ها در تاریخ مواد آرایشی ، چربی های حیوانی و روغن های گیاهی بودند که به طور طبیعی اتفاق می افتاد. این کارها باعث تسکین دهنده و صاف کننده پوست و اثرات نظافت روی موهای سر و ریش می شود. در اکثر موارد ، مشکلات بو بو علاقه روغنهای حاصل از ماهی را محدود می کرد. با افزایش روز افزون کاربران و درک روز افزون فن آوری این مواد ، کوتاه آمدن چربی ها و روغن های طبیعی به چند روش بر طرف شد: (الف) افزایش ثبات از طریق استفاده از آنتی اکسیدان ها. (ب) بو از طریق پردازش بهبود یافته بو را کاهش می دهد. ج) بهبود ثبات و تنوع از طریق اصلاح شیمیایی. (د) افزایش تنوع از طریق تهیه مشتقات ، و (ج) جایگزینی روغن معدنی. امروزه مهمترین مصرف یک ماده آرایشی یک چربی یا روغن طبیعی اصلاح نشده استفاده از روغن کرچک به عنوان پایه لبها است. سایر روغنهای اصلاح نشده دارای کاربردهای ویژه جزئی ، به ویژه در لوازم آرایشی با قیمت بالاتر هستند. اینها شامل روغن بادام ، روغن هسته زردآلو ، روغن کنجد ، روغن گلرنگ ، روغن جوانه گندم ، روغن آووکادو ، روغن لاک پشت و روغن میکس است. کره کاکائو تا حدی در محصولات آفتابگردان استفاده می شود. روغن نارگیل تکه تکه شده مجدداً مورد استفاده قرار می گیرد. استرهای پلی گلیسرول اسیدهای چرب از اهمیت بالایی برخوردار هستند. هیدروژناسیون باعث تولید روغنهای پایدار و مفید در مواد آرایشی شده است. استرهای آلکیل و استرهای مونوگلیسرول اسیدهای چرب طیف وسیعی از خواص را نسبت به روغنهای اصلی ارائه می دهند. بهبود در چربی ها و روغن هایی که به طور طبیعی در حال وقوع هستند باعث شده است که برخی از خصوصیات آنها بتوانند به رقابت بپردازند ، و علاقه فعلی به مواد آرایشی "طبیعی" ممکن است توجه شیمی دان آرایشی و بهداشتی را به نسخه های بهبود یافته از مواد اولیه کلاسیک برگرداند.